HOMOGRAMMI

HOMOGRAMMI

in publicis olim Ludis secum invicem committebantur. Sic enim Lucian. Athlerarum et Pancratiastarum sortitionem describens: In argenteam, inquit, calpin, i. e. urnam. coiciebantur minutulae sortes, fabâ non ampliores: eo semper ordine servato, ut binis cadem inscriberetur elementi nota, pro athletarum numero, sortibus item auctoribus. Quum itaque impenderet certandi tempus, prodibant ex Athletis singuli sortem educturi: nec inspectandi productam ius erant, quando id prohiberet assistens Mastigophorus. Peracto autem orbe, circumiens Alytarches inspectabat sortes, atque ita dispensabat, ut qui alpha esset sortitus, cum eo componeretur, qui eandem eduxisset literam, atque ita deinceps. Homogrammi certaturi prodibant. Fieri vero sic moris erat, si certaturi pares fuissent: quod si impar esset eorum numerus, coniciebatur in urnam solitaria litera, quae antigramma non haberet. Quam qui eduxisset, residebat exspectans, quamdiu certarent alii, congressurus postmodum cum fatigatis, vigens ipse atque viribus integer: quod sane felicissimum censebatur. Vocabatur autem hic Ε῎φεδρος, quae proin vox apud Sophoclem Mastigophoro designat novissimum. Cael. Rhodigin. Antiqq. Lect. l. 22. c. 18. Aliam vero notionem vocis, vide infra in Meridiani: adde quae dicemus in voce Sortes.